Vandaag begon het nieuwe schooljaar. Bij het doornemen van de leerinhoud voor het vak “algemene economie” merk ik dat de leerlingen vier zaken moeten beheersen inzake de soorten economische stelsels: ze moeten weten wat een “vrije economie,” een “centraal geleide economie” en een “gemengde economie” is, en ten vierde moeten ze de “bezwaren tegen het marktmechanisme” kennen.

Wie schrijft dergelijke leerplannen? Waarom moeten 18-jarigen de bezwaren tegen de vrije markt kennen, maar niet de bezwaren tegen de centraal geleide of de gemengde economie? Het antwoord lijkt me nogal wiedes. Zoals alle ministeries in België wordt ook het ministerie van onderwijs gedomineerd door de zogenaamde “sociale partners” (lees: de vakbonden) die in ons land de lakens uitdelen.

De leerplannen worden bijgevolg opgesteld door de ideologen van een corporatistisch Belgisch regime dat een voorstander is van een centraal geleide of minstens een “gemengde” economie, en een tegenstander van een vrije economie. Onze scholen zijn instituten voor politieke en maatschappelijke indoctrinatie waar kinderen gekneed worden tot staatsonderhorige robots.

Onvoldoende

Vorige week raakte tevens bekend dat een orthodox-joodse lagere school in Antwerpen haar overheidserkenning verliest, met de daarbij horende subsidies en de bevoegdheid om geldige diploma’s uit te schrijven. De school in kwestie, Bais Rachel in de Lamorinièrestraat, wordt door de staat bestraft omdat de 200 leerlingen (allen meisjes) niet de door de staat voorgeschreven vorm van seksuele opvoeding krijgen. Orthodoxe joden zijn van mening dat het aan de ouders toekomt om hun kinderen seksuele voorlichting te geven. Blijkbaar doen ze dat niet slecht, want volgens de schooldirectie hebben “onze kinderen geen seksuele problemen.”

De staat, bij monde van de onderwijsinspectie, vindt echter dat de orthodoxe meisjes onvoldoende kennis wordt bijgebracht over het geslachtsorgaan van de andere sekse, alsmede de manier waarop dit werkt. Wie naar het geboortecijfer bij orthodoxe koppels kijkt, vraagt zich af waar de onderwijsinspectie het idee vandaan haalt dat de staat zijn hulp moet aanbieden om joodse jonge vrouwen te leren waar de klepel hangt, maar ene Ward Verhaeghe van het ministerie (wiens vrouw – ik durf er op wedden – minder kinderen heeft dan de doorsnee orthodoxe jodin) kan er niet mee lachen: “Die meisjes krijgen onvoldoende seksuele voorlichting. Dus móésten we de school wel een sanctie geven,” zo verklaarde hij streng.

Gedoogbeleid

Verhaeghe’s baas, ene Roger Peeters, inspecteur-generaal voor het basisonderwijs zegt dat hij lang genoeg “gedoogd” heeft dat de Bais Rachel school geen seksuele voorlichting geeft. “Die gedoogperiode is nu voorbij,” aldus de heer Peeters ferm. U wil graag weten waar de onderwijsinspectie zich mee onledig houdt? Nu weet u het: de ontsluiering van de mysteries van het mannelijke lid aan jodinnetjes van de lagere school. Moet kunnen, uiteraard. Nee, moet blijkbaar móéten. Het “gedoogbeleid” bestaat in onze samenleving (en op onze scholen) immers alleen ten opzichte van drugs, maar niet ten opzichte van te weinig expliciete seksuele voorlichting.

De Bais Rachel school heeft echter nog om twee andere redenen de zware sanctie van het ministerie gekregen. Behalve dat de 6- tot 12-jarigen er te weinig inzicht verwerven in uitzicht en werking van de penis, kijken ze eveneens te weinig televisie en leren ze onvoldoende respect opbrengen voor andere culturen.    Televisie kijken moet vanzelfsprekend verplicht worden. De kijkbuis is immers het instrument bij uitstek waarmee het regime zijn onderdanen conditioneert en indoctrineert. Vandaar dat een school die weigert de kinderen het televisiekijken aan te leren, niet aan de normen voldoet.

Tenslotte, aldus de onderwijsinspectie, wordt er in de Bais Rachel school “te weinig getoond dat er ook andere overtuigingen en manieren van leven mogelijk zijn.” Het multiculturalisme is immers de officiële staatsideologie. Het is evident dat een school die dit afwijst door het regime streng wordt gesanctioneerd.

Kardinaal

Behalve de Bais Rachel school die zopas een sanctie opliep, hebben nog vijf andere scholen van het ministerie een verwittiging gekregen. Het gaat eveneens om orthodox-joodse instellingen. Het is tekenend voor de ondergang van het katholieke onderwijs in Vlaanderen dat driekwart van onze scholen onder het toezicht van de bisschoppen vallen, maar dat die allemaal aan de staatsnormen voldoen. Terwijl alle meisjes die op de leeftijd van 11 of 12 jaar de katholieke school verlaten perfect weten hoe de penis er uitziet, zullen ze later bijlange niet het kindertal halen van hun orthodox-joodse seksegenoten. In plaats van ’s avonds met hun man in het echtelijke bed te liggen stoeien, gaan ze immers voor de televisie hun portie multiculturele indoctrinatie zitten verwerken.

Op katholieke scholen wordt aan alle voorwaarden die de staat stelt probleemloos voldaan. De katholieke kerk hier te lande is immers een pijler van het sociaal-corporatistische machtsapparaat net als de vakbonden en de kroon. In tegenstelling tot het orthodox-joodse onderwijs dat orthodoxe joden aflevert, levert het katholieke onderwijs seculiere multiculturalisten af, braaf gekneed tot staatsonderhorige robots.

Indien kardinaal Danneels een kerel met ballen was, dan hadden we hem vorige week de Bais Rachel school moeten horen verdedigen, want zijn scholen zouden verdomd dezelfde principes moeten voorstaan als deze moedige joodse school die “foert” durft zeggen aan de dwazen van de onderwijsinspectie met hun belachelijk lage fertiliteit die menen dat orthodoxe joden onvoldoende seksuele voorlichting geven.

Helaas breekt er geen algemene verontwaardiging uit in Vlaanderen wanneer het ministerie van indoctrinatie zich tegen de Bais Rachel school keert. De Vlamingen staren verslaafd naar de beeldbuis en weten niet wat vrijheid is.