Na de rel rond de geliefden die niet getrouwd wilden worden door een zwarte schepen, een geadopteerde Toetsi die als Vlaming grootgebracht is, gaf het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding eventjes een indruk van redelijkheid. Ook ik was geschrokken van zulke ouderwetse overgevoeligheid voor huidskleur. Ik gun elke burger het recht om te discrimineren, dat naar bewijsvoering van prof. Matthias Storme het fundamenteelste mensenrecht is (en dat bv. opgeëist wordt door de vakbonden tegen VB-ers), maar dit was toch wel bekrompen. Het geeft het CGKR zó de ontbrekende schijn van bewijs in handen dat er een probleem van racisme zou bestaan. Tegen alle verwachting in besloot het CGKR echter om geen vervolging in te stellen tegen de mysterieuze trouwers, blijkbaar uit respect voor datzelfde besluit vanwege de betrokken schepen. CGKR-voorzitter Jozef De Witte verklaarde zelfs dat zijn instelling “geen gedachtepolitie wil zijn”. Keert het gezond verstand terug?

Niet te vroeg juichen. De rel over de neger was nog niet gaan liggen, of op 6 en 7 februari meldden de Vlaamse kranten dat het CGKR bij monde van zijn vaste advocaat Paul Quirijnen een proces voert tegen Jozef Rulof (1898-1952) wegens “racisme en negationisme”. Of althans tegen een uitgever en verkoper van de werken van deze Nederlandse christelijk-theosofische “ziener”. Net als Mohammed dacht Rulof boodschappen uit de bovenwereld door te krijgen, maar het CGKR hoedt er zich wel voor om een verbod op de werken van Mohammed te eisen. Liever de held uithangen tegen de ongevaarlijke volgelingen van die Dietse zwever. Hiermee hebben De Witte en Quirijnen zich weer eens tot een vertoon van totale onzin verlaagd.

Maar ze hebben wel de vreugde van de kat die met in het nauw gedreven muizen speelt. Mensen die van racisme beschuldigd worden, doorlopen altijd diezelfde routine van vluchtpogingen, zo voorspelbaar dat het vermakelijk wordt. “Wij zijn geen racisten”, pleiten de beklaagden via hun advocaat: “Integendeel, de centrale boodschap van Rulof is het bevorderen van de broederschap tussen alle mensen.” Alsof het ene het andere uitsluit. Tot eigen schade hebben zij blijkbaar het CGKR-verhaaltje geslikt dat racisme een vorm van “haat” is.

Albert Schweitzer offerde zich in Afrika op voor het welzijn van de negers, maar hij schreef wel dat blanken superieur zijn aan zwarten en dit best ook duidelijk aan de zwarten laten voelen. Abraham Lincoln offerde 2% van de blanke Amerikanen op in een oorlog die tot de vrijlating van de zwarte slaven leidde, maar hij vond wel dat de rassen niet konden samenleven en dat de negers na hun bevrijding moesten vertrekken. De feiten leren dat je én menslievend én racist kunt zijn, net zoals 99% van de mannen die ooit van een vrouw gehouden hebben, niet in de gelijkheid der geslachten geloofde en volgens CGKR-definitie dus “seksist” was. Liefde is best verenigbaar met ongelijkheid.

De aanklacht wegens Holocaust-ontkenning tegen Rulof is alleszins niet terecht: “Hitler heeft veel narigheid aangericht, maar hij liet de mensheid evolueren”, zo citeren hem aanklager en verdedigers. En nog: “Hebben de joden de zin van ‘Gods pak slaag’ begrepen? Welnee. Ze stichten zelfs een staat en blijven maar zeuren over de Holocaust, terwijl ze zouden moeten profiteren van de versnelde evolutie die Hitler hun bereidde.” De narigheid van de Holocaust wordt hier helemaal niet ontkend, maar krijgt een rol in Gods heilsplan. In sommige religies is het heel gewoon om te zeggen dat het lijden een opzet is van God om de mens te doen groeien, of zoiets. Daarmee speelt godsdienst bij uitstek de rol die Marx “opium van het volk” noemde, mensen doen berusten in onrecht als instrument van een hoger goed. Een betwistbaar wereldbeeld, maar geen negationisme.

Quirijnen heeft geen begrip voor de bewering dat “er binnen de mensheid kwalitatieve verschillen zouden bestaan tussen mensen op basis van hun huidskleur” (parafrase de zijne). Racisten beweren nochtans niet dat de rasverschillen er zijn “op basis van” de huidskleur, eerder dat huidskleur samen met andere en belangrijker kenmerken door ongelijke klimaten gedifferentieerd wordt, bv. dat het genereuze warme klimaat van Afrika tot zorgeloosheid leidt en overigens ook tot een zwarte huidskleur, terwijl het koude Europese klimaat de mensen gaat selecteren op vernuft, voorzorg en organisatievermogen en terloops ook een blanke huidskleur bevordert. Maar goed, Rulof geloofde onmiskenbaar in een zekere correlatie tussen huidskleur en andere kwaliteiten.

Dat deed echter ongeveer iedereen in de eeuwen vóór 1945. Van alle denkmeesters van de moderniteit kan je racistische uitspraken aanhalen: Voltaire, Kant, Hegel, Darwin, Marx, e.v.a. Dezelfde gronden voor een verbod op de werken van Rulof zouden een verbod op de meeste sleutelwerken tot het Verlichte denken rechtvaardigen. De boekverbranding door de nazi’s in 1933 zinkt totaal in het niet naast de cultuurverwoesting die het CGKR ons bereidt.

Neem nu Charles Darwin, vader van de evolutieleer. Iedereen kent het “rechtse” anti-darwinisme van christelijke en islamitische creationisten. Veel machtiger is echter het linkse anti-darwinisme, waarvan het CGKR zelf een vetbetaalde instantie is, een bastion van anti-wetenschappelijk dogmatisme en obscurantisme. In het spoor van Sovjet-bioloog Trofim Lysenko (die zijn wetenschappelijke rivalen naar de Goelag liet afvoeren) ontkennen zij het bestaan van erfelijke groepskenmerken. Daarom dat het CGKR in zijn teksten altijd spreekt van “zogenaamd ras”, want “rassen bestaan niet”.

Hoe heet ook weer dat boek waarmee Darwin in 1859 een revolutie veroorzaakte? Het zal u misschien verrassen: On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life (“Over de oorsprong der soorten door middel van natuurlijke selectie, of het behoud van begunstigde rassen in de strijd om het leven”). Samen met Darwins opmerkingen over inferieure kleurrassen en de onwenselijkheid van rasvermenging, maakt die titel hem strafbaar onder de huidige racismewet. Darwin als topwetenschapper is uiteraard oneindig invloedrijker dan een marginale bietekwiet als Rulof, dus is er des te meer reden om zijn werk te verbieden.

Inderdaad, als de halfgeletterde Rulof het evolutiedenken in zijn hoogstpersoonlijke wereldbeeld integreerde, kon dat natuurlijk alleen maar omdat de geniale Darwin het überhaupt eerst gelanceerd had. Niet de geesten aan gene zijde hebben Rulof de evolutiegedachte bijgebracht, wel de tijdsgeest waarop Darwin zijn stempel gedrukt had. Als dus de CGKR-inquisitoren consequent zijn in hun antiracistische kruistocht, dan houden zij op met kleine garnalen als wijlen Rulof lastig te vallen en nemen zij de echte schuldige in het vizier. Weldra kondigt het CGKR een verbod af op de werken van Darwin, meesterdenker van het racisme.