Deze week sijpelde in de wereldpers langzaam het bericht door (al eerder bekend via weblogs) dat radikale Deense imams de voorbije maanden met opzet de gemoederen in de Arabische wereld hebben opgestookt. Ze verspreidden valse karikaturen die zogenaamd in de Deense pers waren verschenen. Op die valse karikateren was Mohammed te zien met een varkenskop, een pedofiele Mohammed die kinderen misbruikt, en een biddende moslim die door een hond wordt verkracht. De imams voegden deze drie karikaturen bij de twaalf die eind september in het Deense dagblad Jyllands-Posten waren afgedrukt, en die heel wat minder aanstootgevend waren, om aldus de islamieten wereldwijd tot haat tegen Denemarken aan te zetten.

De BBC en andere Westerse internationale media verspreidden de valse berichtgeving klakkeloos, zonder ook maar de minste moeite te doen om de feiten te controleren. In plaats van bij de Deense krant de echte twaalf karikaturen op te vragen, bracht de BBC het nieuws dat de Denen “Mohammed met een varkenskop” hadden uitgebeeld. Daarop braken de rellen in de islamitische wereld pas echt los, met platgebrande ambassades en doden tot gevolg. Er is immers voor een moslim geen grotere belediging mogelijk dan een varken te worden genoemd.

Bij ons bestond het weekblad Knack het woensdag om in de voorwaardelijke wijs te schrijven dat “volgens sommige bronnen” extra karikaturen bij de reeks gevoegd zouden zijn. Hoewel de hele wereld die feiten kan controleren, willen de “non-believers” bij Knack die feiten niet aanvaarden.

Leugens

In Denemarken leidden de valse karikaturen van de imams midden januari reeds tot grote verontwaardiging. Eerste minister Rasmussen zei dat hij geschokt was doordat “mensen die wij gastvrij hebben ontvangen en die hier vrijwillig verblijven, in het buitenland opzettelijk haat tegen ons prediken.” Pia Kjaersgaard, de voorzitster van de Deense Volkspartij (volgens onze pers is dit het Deense equivalent van het Vlaams Belang), noemde de liegende imams vervolgens “verraders.”

Het is niet dat Knack dit niet weet, want in zijn artikel legde het magazine het woord “verraders” terecht in Kjaersgaard's mond. Ergens moeten ze dat correcte bericht, dat dus van midden januari dateert, gehaald hebben. Dit doet mij veronderstellen dat Knack van de ware toedracht der feiten op de hoogte moet zijn. Toch was de rest van zijn berichtgeving één grote leugen. Knack schreef dat haar woorden reeds van midden oktober dateerden, en vervolgens lezen we letterlijk (let vooral op de insinuaties die in Vlaanderen voor objectieve berichtgeving doorgaat, en let ook op de grove verdraaiing van de feiten):

“De Deense Volkspartij, geleid door Pia Kjaersgaard – die bekendstaat voor het exploiteren van de genereuze wetten rond de vrijheid van meningsuiting om haar eigen xenofobe aanvallen te vergoelijken – zegt dat de Deense moslims die hun geloof voor de vrijheid van meningsuiting plaatsen ‘verraders’ zijn.”

Knack loog Vlaanderen woensdag voor dat Kjaersgaard “de Deense moslims” midden oktober voor verraders uitschold, en niet omdat radikale imams (want over hen had de Deense politica het) met opzet haat predikten, maar omdat moslims aan hun geloof zijn gehecht. Volgens Knack is Kjaersgaard bijgevolg de haatprediker, hetgeen het blad er nog eens inwrijft met een tendentieuze tussenzin. Indien ik hoofdredacteur van een blad zou zijn waarin dergelijke leugens werden verkocht, dan vloog de journalist die dit geschreven heeft stante pede aan de deur. Het is in strijd met elke journalistieke deontologie.

Fanaten

Ik ben echter geen hoofdredacteur van Knack, en ik zal het ook nooit worden. Terwijl de website van Elsevier, het Nederlandse (en betere) equivalent van Knack, mij deze week bedankte voor mijn berichtgeving over de Deense karikaturen, schreeft Rik Van Cauwelaert in zijn Knack-editoriaal dat ik een “ultrarechtse publicist” ben. Niemand hoeft het met mijn opinies eens te zijn, maar mij zal men nooit betrappen op de walgelijke, opzettelijke onwaarheden die Knack zich permitteert. Van Cauwelaert zou beter de ultralinkse stal uitkuisen die zijn redactie is, alvorens hij kritiek levert op anderen die hij verwijt “immer schietklaar te zijn als het Westen wordt bedreigd.” Op zijn eigen redactie lopen “journalisten” rond, immer bereid om op het Westen te schieten, zelfs al moeten ze daar hun lezers voor beliegen.

De affaire van de Deense karikaturen plaatst de hele politiek-correcte linkse media in het algemeen voor een dilemma. Altijd bereid om het christendom te bespotten, schrikken de meesten er thans voor terug om de moslims voor het hoofd te stoten. Zelfs kardinaal Danneels kwam zijn woordje van afkeuring plaatsen over de karikaturen, terwijl we onze kerkvorst over de blote madonna van Chokri Ben Chicka niet hebben gehoord.

Ik heb respect voor mensen die vinden dat de Deense karikaturen niet kunnen, maar niet voor hypocrieten die vinden dat het ene niet door de beugel kan (moslims kwetsen) maar het andere wel (christenen kwetsen ), die hun stem verheffen tegen het ene, en niet tegen het andere. Heb ik dat dan zelf dan niet gedaan toen ik hier de blote madonna van Chokri hekelde? Neen, wat mij toen stoorde was dat dit met overheidsgeld gebeurde en op de openbare weg, terwijl de Deense karikaturen in een privé-krant verschenen die niemand verplicht is te kopen.

Vrijheid

Dan is de houding die Dyab Aboe Jahjah over de karikaturen innam, heel wat consequenter. Jahjah vertelde dat men wat hem betreft over de moslims mag zeggen wat men wil, en dat men gelijk welke karikatuur kan maken. Prompt publiceerde hij allerlei walgelijke karikaturen over Anne Frank en Ayaan Hirsi Ali op zijn webstek. Het is zeer opvallend dat de Belgische overheid Jahjah met rust laat, terwijl dergelijke karikaturen vanwege extreem-rechts onmiddellijk tot vervolging zouden leiden.

Geheel in dezelfde lijn weigerde minister van Justitie Onkelinx deze week de islamitische haatzender Al-Manar in ons land te verbieden. Die zender van de terreurbeweging Hezbollah is verboden in Nederland, Frankrijk, Spanje en de VS, maar niet in België. Hier geldt de absolute “vrijheid van meningsuiting,” althans voor allochtonen en ultralinksen. Maar niet voor autochtonen en ultrarechtsen. Vrijheid die niet ondeelbaar is, is echter geen vrijheid. Het is willekeur en tirannie. Dàt, en niets anders, is hetgene waarvoor de pers en de politiek in dit land staan.