De VLD zou onder een nieuwe naam naar de federale verkiezingen gaan nu de partij Vivant opgeslokt heeft. Een naam die opduikt is OpenVLD, en het domein voor die naam werd een tijdje geleden reeds gereserveerd. De term «open» is inderdaad goed van toepassing op de partij zoals ze zich de laatste jaren gedragen heeft: de deur heeft steeds opengestaan om ongewenste leden buiten te stampen, en ook wat betreft de kiezers is de partij zo lek als een zeef.

Een blik op een grafiek van de verkiezingsuitslagen van de liberale partij in Vlaanderen sedert 1945 zegt eigenlijk genoeg: de partij is langzaam gegroeid van rond de tien procent vlak na de Tweede Wereldoorlog tot net onder de 25% in het topjaar 2003. In 2004 moest daar echter een vijfde af, en zoals het er nu naar uitziet zit er voor de federale verkiezingen van 2007 niet veel winst in. Als de partij 18% haalt zal ze al heel tevreden mogen zijn, terwijl 16% op dit ogenblik realistischer lijkt. Sommige peilingen maken echter gewag van scores onder de 13%, een halvering tegenover 2003!

Ook het personeelsbeleid van de partij laat de laatste jaren te wensen over. Voor mensen als Leo Govaerts, Ward Beysen, Hugo Coveliers was er binnen de partij geen plaats meer, en na het vertrek van Jean-Marie Dedecker kondigde Bart Somers aan dat de partij nu een progressieve koers zou varen. De partijvoorzitter bevestigde hiermee tegenover zijn kiezers dat de partij niet alleen een aantal mandatarissen afgestoten heeft, maar ook een deel van het gedachtengoed en bijgevolg ook kiezers. Hoe men ondertussen nieuwe kiezers wil aantrekken uit een progressieve poel waar al zoveel andere partijen vissen is eerder onduidelijk, en misschien ook wel een hopeloze zaak omdat kiezers nogal eens de neiging hebben de voorkeur te geven aan het originele in plaats van aan de kopie.

Niettegenstaande de Vlamingen dus blijkbaar geen pap meer lusten van het beleid van de partij, lijkt het erop dat de VLD naar de verkiezingen wil gaan onder het motto «meer van hetzelfde». Het is alsof Guy Verhofstadt van plan is na het debacle van 2003 de partij eens en voorgoed compleet in de vernieling te rijden. Profileert de partij zich sociaal-economisch als progressief –voor ieder die wil verstaan toch wel een duidelijke hint in de richting van een verderzetting van het paarse beleid met de PS als dominante partij in de federale regering– op het communautaire vlak stelt de partij een «open dialoog» met de Franstaligen voor, dus zonder een eisenbundel. Ik kan me daarbij niets anders voorstellen dan dat ook hier de partij een voortzetting van het huidige beleid voor ogen heeft, een beleid dat voor Vlaanderen alleen maar rampzalig is geweest. Het beste wordt dit nog geïllustreerd door het feit dat Guy Verhofstadt er niet eens in slaagt om zijn termijn volledig uit te doen, en de federale verkiezingen veertien dagen heeft moeten vervroegen omdat zijn «open dialoog» rond Brussel-Halle-Vilvoorde op niets is uitgedraaid. Het toppunt is dan nog dat Vlaanderen SPIRIT daarvoor dankbaar moet zijn, want anders was de ramp compleet geweest: de toegevingen waartoe Guy Verhofstadt en de VLD bereid waren om toch maar de federale regering overeind te houden waren ronduit hallicunant.

Daarom past de naam OpenVLD ongetwijfeld veel beter bij de partij van Guy Verhofstadt en Bart Somers dan bijvoorbeeld VLD-Plus. Er is immers de laatste jaren geen enkele plus te bespeuren geweest in het verhaal van de partij, en VLD-Min is misschien wel een eerlijke naam maar geen waar zelfs een Noël Slangen een positieve spin aan zou kunnen geven. Open voor de deur waarlangs mandatarissen buitengestampt werden, open voor de lekke electorale zeef die de partij vandaag is, en open voor de totale uitverkoop aan de Franstaligen die de partij bereid is te doen als Guy Verhofstadt daarmee maar op zijn postje van Eerste Minister mag blijven zitten.