Als om te illustreren dat Bart Maddens het zaterdag in De Standaard wel degelijk bij het rechte eind had, zette Elio di Rupo vandaag in een interview met Le Soir nog eens goed de puntjes op de i wat betreft de (niet-)splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde: Door de splitsing tegen te houden willen de Franstaligen hun aanspraken op delen van Vlaams-Brabant bij een eventuele toekomstige splitsing van België gaaf houden.

Elio di Rupo legt aan het einde van het interview haarfijn uit welke drie «bruggen» hij ziet waarmee hij de Franstaligen in Vlaams-Brabant verbindt met Francofonië. En van die bruggen wil hij in de toekomst gebruik kunnen maken om op minstens die delen van Vlaams-Brabant die nodig zijn om Brussel geografisch met Wallonië te verbinden aanspraken te kunnen maken, en de staatsgrens ten Noorden van de huidige gewestgrenzen te leggen. Ik citeer letterlijk uit het interview:

En tout cas, pour l'institutionnel, c'est mal parti au fédéral. BHV…

On peut répondre à la Cour constitutionnelle par d'autres mécanismes que le splitsing. Et si les partis flamands maintiennent leur exigence, de toute façon, la scission ne pourra pas être pure et simple. Les francophones ont des raisons de géostratégie.

«Géostratégie», carrément…

Oui. Voici mon raisonnement… Les francophones autour de Bruxelles ont trois types de droits liés aux personnes : un droit électoral, leur permettant de voter pour des personnalités bruxelloises; ils peuvent être jugés en français en justice; enfin, il y a les facilités dans six communes. Ces trois types de droits constituent comme des ponts, qui enjambent la frontière linguistique, signifiant qu'elle n'est pas une frontière d'État. Toute la stratégie des responsables politiques flamands est de faire sauter ces ponts l'un après l'autre, afin d'isoler Bruxelles en Flandre, et d'affirmer la frontière linguistique comme une frontière d'État potentiellement. Ce schéma, nous n'en voulons pas. Il ne passera pas.

Het is overigens niet de eerste keer dat Elio di Rupo zich in deze zin uitlaat: de dag na de beruchte niet-stemming van de splitsing van het arrondissement in de Kamer deed hij al precies hetzelfde, met overslaande stem, tijdens een discussie in het ochtendprogramma van La Première. Het is alleen jammer dat dit discours van hem vrijwel nooit doorsijpelt tot in de Vlaamse pers.