Robert Spencer is directeur van het islamisme-observatorium Jihad Watch, een internetproject van het neoconservatieve David Horowitz Freedom Center.  Spencer is van Grieks-Levantijnse afkomst en auteur van de bestseller The Politically Incorrect Guide to Islam.  Hij heeft opgetreden als raadgever voor de Amerikaanse en de Duitse regering inzake de militante islam.  Niet te verwonderen dat hij op een geheim adres woont.  Zijn boek The Truth about Mohammed, Founder of the World’s Most Intolerant Religion is in Pakistan verboden. 

Mijnheer Spencer, bent u racist?

Dat verwijt wordt mij vaak gemaakt, maar het is klinkklare onzin.  Ik ben zelf van Midden-Oosterse afkomst, etnisch gesproken net zo “Semitisch” als de moslims in die regio.  En iets dergelijks geldt voor nogal wat mensen in onze kringen, bijvoorbeeld de ex-moslims Ibn Warraq en Ayaan Hirsi Ali.  Die retoriek over “racisme” is een tactiek om zand in de raderen van het islamdebat te strooien.

Zoals ook de term “islamofobie”?
    
Precies.  De verspreiding van het begrip “islamofobie” is zelf een teken van de toenemende macht van de islam.  Het is toch typisch voor tirannieke machthebbers dat ze de kritiek op henzelf, het in twijfel trekken van hun eigen legitimiteit, de kop willen indrukken.  Wel, dit nieuwe begrip dient om nuchtere islamkritiek te criminaliseren.  En dat westerse politici hieraan meedoen, dat zij dit begrip islamofobie in wetten en verdragen inschrijven als een te bestrijden kwaal, toont hoe ver zij al gevorderd zijn in de dhimmitude, de mentale onderwerping aan de aanspraken van de islam.

Moet haat tegen de islam dan niet bestreden worden?

“Haat” is weer zo’n misplaatste term, een afleidingsmanoeuvre.  Tegenover een doctrine voel je geen haat, je bent het ermee oneens.  Wanneer je de islam bestudeert, dan vind je nu eenmaal dingen waarmee je het zeer wel oneens kan zijn.  Men zegt bijvoorbeeld dat islam “de religie van de vrede” is, maar die omschrijving is niet bestand tegen een onbevangen ontleding van de leer die je in de koran en de overleveringen van de profeet aantreft.

Uw jongste boek heet: Religion of Peace: Why Christianity Is and Islam Isn’t (“De godsdienst van de vrede: waarom het christendom dat is en de islam niet”).  Maar men zegt toch dat het christendom geen haar beter is dan de islam, dat de bijbel net zo’n bloedige passages bevat als de koran?

De bijbel bevat boeken en hoofdstukken en passussen van heel uiteenlopende strekking, ondermeer zowel militante als pacifistische.  Het oude testament bevat inderdaad beschrijvingen van massamoord door Jozua en anderen.  Maar geen algemene oproep om Jozua daarin te imiteren.  Die passages werden de jongste tweeduizend jaar niet als rechtvaardiging gebruikt om te moorden, terwijl moslimkronieken in beschrijvingen van slachtingen onder de ongelovigen wél naar Mohammed verwijzen en de koran citeren.  De grondteksten van de islam zijn daarover niét van uiteenlopende strekking, ze zijn consistent vijandig en haatdragend jegens mensen die Mohammeds aanspraken op het exclusieve profeetschap verwerpen. 

En de kruistochten dan?

Het beeld dat men tegenwoordig van de kruistochten ophangt, is fel verwrongen in negatieve zin.  De wreedheid van de kruisvaarders wordt overdreven of uit zijn historische context gerukt, die van de islamitische leiders wordt verdonkeremaand.  Sultan Baibars, die de kruisvaarders in 1268 versloeg, beschreef in een brief aan de gevluchte christelijke heerser van Antiochië met smaak hoe hij dood en vernieling gezaaid had en de overlevenden als slaaf verkocht.  Waar christenen zich misdragen hebben, zoals bij de bloedige inname van Jeruzalem in 1099, was dat in overtreding van hun religieuze ethiek en werd het ook toen reeds door medechristenen bekritiseerd.  In ieder geval is het lang geleden en heeft het christendom inmiddels de vredelievende waarden uit de bijbel beklemtoond: bemint uw vijanden.  Daarop is de westerse beschaving gebouwd, daarin ligt de inspiratie voor de moderne conventies die de oorlogvoering wat humaniseren, bijvoorbeeld de goede behandeling van krijgsgevangenen.  De islam heeft die evolutie niet doorgemaakt, en dat komt vooral door de letterlijke trouw aan de koran, die veel minder ruimte voor interpretatie open laat dan de bijbel.  De koran leert ondubbelzinnig dat de djihaadstrijder meedogenloos moet zijn tegen de ongelovigen.

Wat de Schrift zegt is één zaak, wat de gelovigen in de praktijk brengen is er een andere.  Er zijn toch ook gematigde moslims?

Ja, maar laten we nauwkeurig formuleren en niet aan begripsverwarring doen.  Er zijn gematigde mensen die ook moslim zijn.  Dat zijn dus mensen die vanuit hun gematigde temperament enige afstand nemen tegenover de islam, mensen die minder moslim zijn en daarom gematigd.  De “gematigde islam” ben ik echter nog niet tegengekomen.  Sommige collega’s van me zeggen in het openbaar dat “de radicale islam het probleem is en de gematigde islam de oplossing”, maar privé geven ze toe dat die gematigde islam eerst nog moet uitgevonden worden.  Het probleem is niet een islamitisch extremisme, al kunnen we die term voor het gemak soms gebruiken, het probleem is de islam zelf.  Kijk, er zijn moslims die hun vrouw slaan en moslims die dat niet doen.  De eersten handelen overeenkomstig de instructies van de koran, de laatsten vanuit hun eigen karakter of individueel ontwikkelde overtuiging, niét vanuit een ingebeelde feministische koranlezing.  De onderdrukking van de vrouw, of de haat tegen niet-moslims, is niet een eigenaardigheid van één of ander clubje aan de rand maar een logische toepassing van de islamdoctrine zelf.
   
Een opvallende nieuwe medespeler in het islamdebat zijn de comités van ex-moslims: in Engeland, in Duitsland, nu ook in Nederland.  Hoe staat u tegenover de moslims die zich van de islam afkeren?

We moeten hen steunen.

Ziet u die afvalligheid uitgroeien tot een belangrijke trend, en uiteindelijk tot de leegloop van de islam?

Dat wordt zeer moeilijk.  In moslimlanden zeker, maar zelfs in het Westen, riskeren zulke afvalligen hun leven.  Mogelijk zal de grotere toegankelijkheid van kritische informatie over de islam via het internet het ontluiken van twijfels bij leergierige moslims versnellen.  Maar de sociale druk waaraan zij blootstaan blijft hoe dan ook enorm.

U ziet zelf wel iets in de bekering van moslims tot het christendom?

Men probeert mij inderdaad vaak af te schilderen als de ingehuurde islamexpert van de missielobby.  Kijk, ik ben christen, maar ik heb nooit de bekering als de oplossing voor het islamprobleem bepleit.  In de video Invitation to Islam heeft bekeerling Adam Gadahn, media-adviseur van al-Qaida, mij genoemd in een lijstje van zogenaamde islamhaters.  Hij riep ons op om berouw te tonen voor onze beledigingen van de profeet en om zelf moslim te worden.  Recent heeft Osama bin Laden himself de Amerikanen in een videoboodschap gesommeerd om zich tot de islam te bekeren.  Mijn antwoord daarop is geen oproep om christen te worden, ook al zou ik zulke bekering verwelkomen.  Nee, ik heb hen de vrijheden uit de Amerikaanse grondwet aanbevolen, de Bill of Rights, met ondermeer de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van onderzoek en de vrije meningsuiting.  Daar vinden we een kader dat mensen van verschillende overtuigingen toelaat om in gelijkheid en waardigheid samen te leven.  De moslims hoeven geen christen te worden, het is al heel goed als ze dat pluralistische kader aanvaarden.  Het probleem is alleen dat de islam zelf militeert tegen die vrijheid en tegen die gelijkheid.

Volgens de Libische dictator Kadhafi zal de islam Europa geruisloos en zonder wapengeweld inpalmen.  Wordt Europa weldra Eurabië?

Er zijn een drietal scenario’s mogelijk.  Ofwel doen jullie nu onmiddellijk al het nodige en stoppen jullie nu de opmars van de islam.  Ofwel doen jullie niets en glijdt Europa inderdaad geruisloos het kalifaat Eurabië binnen.  Maar het waarschijnlijkste scenario ligt tussen die twee uitersten, en dat is helaas ook wel het gewelddadigste: een Europese reactie die pas komt wanneer de islam hier al heel sterk staat.  Met twee partijen die min of meer aan elkaar gewaagd zijn, krijg je een escalatie tot een groot en langdurig conflict, een vreselijke burgeroorlog.

Steunt u de oorlog in Irak?

Dat is nog zo’n wilde gevolgtrekking die mijn critici altijd maken: “Hij is tegen de islam, dus hij zal wel voor de oorlog in Irak zijn.”  Nee, ik ben tegen die oorlog.  En niet zoals Hillary Clinton en andere politici die eerst vóór de oorlog gestemd hebben maar er zich van distantiëren nu het fout gaat.  Vandaag is natuurlijk voor iedereen die niet ziende blind is, duidelijk hoe verkeerd die oorlog is: materiële ellende, anarchie, burgeroorlog, uitdrijving van de christelijke minderheden, plaatselijk ook de feitelijke invoering van de islamwet.  Het Irak van Saddam Hoessein was een dictatuur, maar het was redelijk seculier, met ongesluierde vrouwen op verantwoordelijke publieke functies, met veiligheid voor de niet-moslims, met een behoorlijke welvaart en moderne voorzieningen.  Dat ligt nu allemaal in duigen.  Ik ben altijd tegen die oorlog geweest omdat men in Washington gewoon de nodige kennis van de islam en van de Midden-Oosterse samenleving niet had om er iets constructiefs te doen, laat staan een heuse revolutie als de invoering van een westerse democratie.

Kent George W. Bush nu al het verschil tussen sjiïeten en soennieten?

Ha ha, ja, men vertelt dat zijn adviseurs hem aanspraken over het conflict tussen sjiïeten en soennieten, en dat hij antwoordde: “Sji-wat?  Maar ik dacht dat ze daar moslim waren!”  Ik denk dat de geschiedenis zeer hard over Bush junior zal oordelen.  Hij heeft een enorme prijs betaald, in mensen en middelen en ook in goodwill tegenover de VS, allemaal om een verdwaalde oorlog te voeren tegen een vijand die hij niet eens bij naam durfde noemen.  Na de aanslagen op 11 september noemde hij de daders “boosaardige mensen”, maar hun echte motief durfde hij niet noemen, te weten de islam.  De daders waren vrome mensen die oprecht hun religieuze plicht wilden vervullen, het probleem was en is de islam.

Dit interview van de hand van "Oehoedoeddien" werd met toestemming van de auteur overgenomen uit 't Pallieterke van 30 oktober 2007.