Over de bewering van Herman de Croo dat nergens geschreven staat dat een federale regering niet alleen een gewone meerderheid in de Kamer moet hebben maar ook een meerderheid in elk van de taalgroepen kan wel wat meer gezegd worden dan dat het tot nu toe in ieder geval wel een ongeschreven wet was, en dat raken aan die ongeschreven gelijk staat met spelen met vuur. Want spelen we even de bal terug naar Herman de Croo: waar staat geschreven dat een wetsvoorstel, en dan nog wel één dat een ongrondwettelijke toestand opheft in overeenstemming met een arrest van het Arbitragehof, een meerderheid zou moeten hebben in beide taalgroepen? Welaan dus, laat een Vlaamse meerderheid de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen tegen de Franstalige minderheid in, liever vandaag nog dan morgen.

Volgens Herman de Croo ben ik dan wel mentaal gehandicapt, maar het zou toch goed zijn moesten niet alleen Herman de Croo maar ook zijn partijvoorzitter Bart Somers eens aan de rest van de Vlaamse bevolking uitleggen hoe het toch komt dat de Open Vld wel ongebonden naar de verkiezingen kan gaan, maar wanneer de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde ter sprake komt plots heel wat minder «ongebonden» is. Neen, dan liever ongrondwettelijke verkiezingen organiseren, ja zelfs via de eigen minister Patrick Dewael burgemeesters bedreigen die weigeren de Grondwet naast zich neer te leggen.

Wat zei u, een numerieke meerderheid gebruiken om een wetsvoorstel door te drukken die in de andere taalgroep een grote meerderheid tegen heeft is onkies? Het was nochtans zo dat het migrantenstemrecht tot stand kwam, want in de Nederlandse taalgroep in de Kamer stemden alleen sp.a en SPIRIT voor. Is Open Vld vandaag hypocriet over meerderheden in de taalgroepen in de Kamer, Johan vande Lanotte is dat evenzeer, want hij maakte er toen helemaal geen probleem van dat een grote Vlaamse meerderheid door de Franstaligen mooi bij de bok werd gezet, met de hulp van zijn partij. Ook Johan vande Lanotte heeft dus een verklaringsprobleem. Het is jammer dat geen enkele journalist de moed heeft hierover eens het vuur aan de schenen te leggen, zowel die van Herman de Croo als die van Bart Somers en Johan vande Lanotte.