Je moet echt wel een tsjeef van formaat zijn om volgende redenering zonder een krimp te geven uit je mouw te kunnen schudden: wanneer een journalist je er op wijst dat de regering-Leterme I½ aan Vlaamse zijde geen meerderheid meer heeft, de schuld daarvoor in de schoenen van je voormalige kartelpartner steken, en concluderen dat er dús geen vuiltje aan de lucht is.

Als er morgen verkiezingen zouden gehouden worden, vrees ik dat Yves Leterme zelfs geen 800 stemmen meer zou halen in Vlaanderen, laat staan 800.000. De reeks slechte leugens en stuitende ongerijmdheden die de laatste dagen over de Vlaamse bevolking werden uitgestort vanuit de Wetstraat 16 tarten werkelijk elke verbeelding, maar het moet gezegd, Yves Leterme is de enige niet. Zoals David Geens reeds op zijn blog aanhaalde kan ook CD&V-partijvoorzitster Marianne Thyssen er wat van. Ook volgens haar is er immers geen vuiltje aan de lucht, want toen het regeringsakkoord gesloten was er wél een meerderheid aan Vlaamse zijde. Wat dan nog het nut is van vertrouwensstemmingen of al die andere stemmingen in het Parlement tout court ontgaat me dan wel volledig, maar het zal wel weer aan mij liggen.

Maar laten we misschien toch even voortborduren op de redenering van Yves Leterme. In essentie komt ze er namelijk op neer dat als de N-VA wil verhinderen dat een anti-Vlaamse regering op federaal niveau de plak zwaait, ze die regering dan maar moet steunen ook al is ze het met het beleid van die regering niet eens. Die redenering kan natuurlijk ook perfect omgedraaid worden: als de Franstaligen niet willen dat de Vlamingen eenzijdig de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde goedkeuren, dan moeten ze die splitsing maar mee goedkeuren natuurlijk, ook al zijn ze het er niet mee eens. Benieuwd of Letermes redenering ook in die richting zal kunnen werken, maar ik heb er zo mijn twijfels over…