Op 11 september willen 20.000 mensen in Brussel betogen, tegen de islamisering van Europa. Met islamisering wordt de steeds groter wordende invloed bedoeld van sharia en fikh wat het sociale en juridische leven regelt van moslims, wereldwijd dus ook binnen Europa. Dat blijkt tegen de zin van het beleid, de Brusselse burgemeester geeft hiervoor geen toestemming, uit angst voor rel met allochtonen. Dat laatste lijkt me een eufemisme, want de chinees om de hoek is natuurlijk ook allochtoon maar zal vermoedelijk geen bezwaar uiten tegen die betoging. Het zullen uiteraard een aantal moslims zijn die met een betoging van Europeanen tegen de maatschappelijke invloed van islam in het Westen niet blij worden, allochtonen is dan ook een volslagen misplaatst begrip.

Blijkbaar doet niemand de moeite nu eens duidelijk te stellen waar het hier over gaat. Is een betoging tegen de islamisering in Europa hetzelfde als een betoging tegen de islam? Het antwoord daarop is simpel “nee”. Zo goed als niemand wil islam als religie verbieden. En dat hoeft ook niet, want juist die vrijheid van religie is een van de pijlers binnen de huidige Westerse beschaving.

De meeste mensen hebben dan ook geen probleem met islam als religie binnen het kader waarin ook het Jodendom en Christendom in Europa beleden wordt. Dat kader omvat de vrijheid gebedshuizen in te richten, samen met andere gelovigen te bidden en erediensten in te richten, naar Jerusalem, Rome of Mekka te gaan, religieuze feestdagen in vrijheid te beleven, aan liefdadigheid of zakaat doen, te vasten voor Pasen of ramadan, en de grote rituelen in een mensenleven waaronder geboorte, huwelijk en dood volgens de religieuze beleving vorm te geven. En zo goed als niemand heeft er problemen mee dat mensen geloven in een God, zolang zij de vrijheid krijgen, dit zelf niet te doen.

Daartegen willen mensen dan ook helemaal niet betogen, wel tegen de islamisering die binnen zowat alle steden in Europa voor sociale onrust zorgt. De vraag is echter; bestaat islam wel zonder fikh en sharia? Is er nog wel islam als je scheiding van kerk en staat toepast binnen een religie die ieder aspect van het menselijk bestaan regelt, en dit boven iedere wet stelt door mensen gemaakt? Mij lijkt dat islam die scheiding juist verbiedt, en met moslims die hiervan overtuigd zijn moeten we dringend praten.

De haat tegen homo’s, de onderdrukking van vrouwen, afwijzing van andersdenkenden, de doodsbedreigingen voor wie de islam verlaat, het stenigen van mensen, ophangen van tieners, en dichterbij de gedragingen van sommige jonge moslims, hun haat en afwijzing van wie niet tot hun groep en denkbeelden behoort, daartegen willen mensen betogen.

Mensen willen betogen tegen aparte zwemuren voor vrouwen omdat gemengd sociaal verkeer des duivels is, tegen leraressen die gesluierd willen lesgeven omdat jezelf bedekken je eerbaarheid bepaalt, tegen de “apartheid” tussen gelovigen en ongelovigen waar sommige moslims voor staan omdat dit moet volgens hun interpretatie van de koran,tegen de gedachte dat Allah boven de wet door mensen gemaakt, mag staan.

Steeds meer mensen zijn tegen het hele idee dat de waarden van een politieke, juridische en sociale islam, zoals fikh en sharia weergeven, gelijkwaardig is aan normen en waarden zoals die binnen Europa zijn vastgelegd in wet en verdrag. Want die gelijkwaardigheid is er niet, als je tenminste vrijheid van religie, gelijkheid tussen man en vrouw, of discriminatie op basis van seksuele geaardheid vanuit deze wetten en verdragen nog durft te bekijken. Want prompt hoor je dan: “Jullie hebben de islam niet begrepen!”

Dat hebben we nu juist wel, daarom wordt er betoogd, velen willen niet dat islam invloed uitoefent buiten het kader waarin religie binnen Europa geplaatst wordt! Steeds meer mensen beginnen dit te zien. Dat maakt hen niet bang, maar bezorgd, want de islamitische zienswijze wordt steeds vaker als strijdig gezien met bijvoorbeeld mensenrechten. Mensen willen hun stem laten horen, betogen!

Betogen is immers het middel om de aandacht op je te vestigen, je mening te laten horen.
Dat het tekenen van de profeet beledigend is, weten we vooral dankzij de wereldwijde, geregisseerde betogingen die moslims over de hele wereld hielden vanwege de Deense cartoons. Wat sommige gelovigen van artistieke vrijheid vinden, zagen we tijdens de moord op Theo van Gogh. Hoeveel vrijheid vrouwen hebben, wordt duidelijk door de kritiek op Hirsi Ali. Moslims mogen betogen tegen de Westerse waarden en normen, en worden gehoord, nergens nog een mogelijk beledigende film of cartoon te zien. Waarom mogen anderen dan niet betogen tegen deze “Islamitische normen en waarden?” Moslims die daar niet tegen kunnen, accepteren de grondbeginselen binnen de democratie niet: dát zijn de spelregels, niet de koran!

Er bestaat vrijheid om een andere mening te hebben. Die vrijheid geven we aan iedereen ruimschoots, maar hoe zit het met ons? Geeft bijvoorbeeld ook iedere moslim die vrijheid  aan anderen? Het is echt heel verontrustend dat een burgemeester van de hoofdstad van Europa uit angst voor boze moslims, anderen het democratisch recht om openlijk uit te komen voor je mening ontzegt. Het is een teken aan de wand, de zoveelste en dat is nu net waar die betoging over wil gaan. Over islamisering, wat niet hetzelfde is als angst, afkeer of haat voor islam.

En nog veel minder haat of afkeer van iedere moslim. Hopelijk krijgen meer mensen, moslim of niet, dit verschil eens goed te pakken, tussen respect voor een religie en afwijzing van de invloed buiten het kader wat religie binnen Europa mag betekenen. Dat zou de mogelijkheid scheppen om tot een eerlijke en serieuze dialoog te komen, voorbij religieuze argumenten waar “ongelovigen” niets mee te maken willen hebben en hun keuze gerespecteerd willen zien! Het debat moet niet gaan over de vraag of islamitische waarden gelijk zijn of niet, maar over de vraag of de islam kan bestaan binnen de scheiding van kerk en staat, binnen een open samenleving. Dat is de kern van de discussie en het is nog maar de vraag of iemand aan die discussie durft en wil beginnen. De politiek in Brussel, zo blijkt, alvast niet?